Onmisbaar

Het was geen liefde op het eerste gezicht, dat geef ik toe. Toch kan ik na meer dan vijf jaar niet meer zonder haar. Ze is eigenlijk onzijdig, maar ik zeg voor het gemak maar ‘haar’. ‘Hen’ vind ik bovendien helemaal niet van toepassing, want voor mij is er maar één cpap. We zijn erg trouw aan elkaar moet u weten. Laatst werd ik echter toch plotseling bevangen door een enorme angst.

Dat kwam zo: toen ik haar op zekere nacht weer wilde gebruiken zoals gewoonlijk, leek plots haar eigen adem te stokken. Een fractie van een seconde bleven haar lichtjes uit en kwam de vertrouwde luchtstroom niet op gang. Het was maar even, maar ik kon het uiteraard niet negeren. Ik ging meteen op onderzoek uit en ontdekte al snel dat de kabel waarmee zij verbonden was met haar adapter aan ernstige slijtage onderhevig was! De bekabeling aan de binnenkant lag zelfs volledig bloot. Het leven van mijn cpap hing aan een vervaarlijk dun uitziend elektrisch draadje…Waarschijnlijk kwam het door de vele reizen die we samen ondernemen. De kabel rolde ik daarbij altijd keurig op, maar misschien had ik dat toch te strak gedaan. Ik voelde me daardoor erg schuldig en vroeg om raad bij haar leverancier. Die bleek gelukkig binnen twee dagen een vervangend onderdeel te kunnen leveren. Na de goed uitgevoerde transplantatie functioneerde mijn onmisbare cpap weer als vanouds.

Maar de gebeurtenis heeft wel behoorlijke impact gehad. Want ineens besefte ik dat er hoe dan ook ooit een einde aan onze relatie zal komen. Nu ging het nog slechts om een onderdeel, maar wat als zij ooit definitief de geest zou geven? Natuurlijk zou er dan wel weer een andere cpap komen. Immers, geen hand maar een heel magazijn vol bij de leverancier. Toch zal het anders zijn. Zij blijft tenslotte voor altijd de eerste.

Gelukkig hoeft het afscheid niet definitief zijn. Ik weet niet of u iets met astrologie heeft, maar kreeften zoals ik blijken enorme verzamelaars. Er zijn wel meer mensen die een la hebben met pennen die niet meer schrijven, elastiekjes, lege batterijen en aanstekers ondanks dat de bezitter al jaren gestopt is met roken. Ik heb zes van die lades. Dan moet het toch geen probleem zijn om ook voor mijn cpap na haar heengaan een plekje te vinden. Het zal dan wel een ereplekje worden, misschien met een bloemetje ernaast. Dat heeft ze dan wel verdiend na al die nachten. En ik zal af en toe liefdevol en dankbaar naar haar kunnen kijken. Column uit de septembereditie van het blad Apneu